شگفت انگیز ترین نقل و انتقالات تاریخ

شگفت انگیز ترین نقل و انتقالات تاریخ

انتقال کریستیانو رونالدو یکی از بهترین های تاریخ، ما را مجاب کرد که به چند تا از شگفت انگیز ترین نقل و انتقالات تاریخ بپردازیم.

ببه: ویتوریا – منچستریونایتد

ببه به تازگی از استرلا در یک انتقال آزاد به ویتوریا د گیمارش پیوسته بود و هنوز حتی برای باشگاه لیگ برتری در رقابتی ظاهر نشده بود که منچستریونایتد این بازیکن ۲۰ ساله را با مبلغی حدود ۷.۲ میلیون پوند (۹.۴ میلیون دلار) در آگوست ۲۰۱۰ خریداری کرد.

این یک معامله واقعاً گیج کننده بود، به ویژه به این دلیل که الکس فرگوسن، سرمربی شیاطین سرخ، هرگز بازی این فوروارد را ندیده بود، و اعتراف کرد که او این قرارداد را تنها به توصیه دستیار سابق، کارلوس کی روش، تأیید کرده است.

حتی تحقیقات پلیس پرتغال در مورد این انتقال وجود داشت، پس از اینکه مشخص شد خورخه مندز که تنها چند روز قبل از انتقال، نماینده ببه شد، ۴۰ درصد (۲.۹ میلیون پوند / ۳.۸ میلیون دلار) از مبلغ پرداختی را به جیب زده است، اگرچه هیچ اتهامی، علیه هرکسی که با این قضیه درگیر است، زده نشد.

تنها اطمینان در مورد یک انتقال مرموز، این بود که ببه به اندازه کافی برای یونایتد خوب نبود و او در سال ۲۰۱۴ اولدترافورد را پس از سه انتقال قرضی و تنها دو بازی در لیگ برتر ترک کرد و به بنفیکا رفت.

کوین پرینس بواتنگ: ساسولو – بارسلونا

پس از فروش منیر الحدادی به سویا در ژانویه ۲۰۱۹، مشخص شد که بارسلونا به یک مهاجم دیگر نیاز دارد. همچنین همه می‌دانستند که کاتالان‌ها پول زیادی برای خرج کردن ندارند.

در آن شرایط، تعجب‌آور نبود که بارسا تصمیم گرفت یک جانشین قرضی بیاورد. با این حال چیزی که شوکه کننده بود، این بود که آن‌ها به دنبال کوین پرینس بواتنگ، با چشم‌انداز انتقال دائمی با پرداخت هشت میلیون یورو (هفت میلیون پوند / ۹ میلیون دلار) در تابستان رفتند. در ۳۱ سالگی، مهاجم سابق میلان در ساسولو مشغول به کار بود که غیرمنتظره‌ترین تماس‌ها را از نیوکمپ دریافت کرد.

انصافاً، بواتنگ در نیمه فصل اول فصل ۱۹-۲۰۱۸ به عنوان یک «۹ کاذب» همه را تحت تأثیر قرار داد، اما هیچ‌کس از بازگشت او به ایتالیا در پایان فصل غافل‌گیر نشد و او به فیورنتینا پیوست.

اندی کارول: نیوکاسل-لیورپول

اندی کارول اعتراف کرده است: من آماده رفتن نبودم؛ این یک شوک بود. نیوکاسل باشگاه من بود. من ۲۲ ساله بودم. هرگز نتوانستم در لیورپول شرایط موجود را کنترل کنم.

درواقع کارول حتی نمی‌دانست هم‌تیمی‌های جدیدش چه کسانی خواهند بود. مصدومیت‌ها به طور مداوم امیدهای مهاجم را برای دستیابی به تفاهم واقعی با لوئیز سوارز و شراکت این دو در امر گلزنی را از بین می برد، اما حقیقت اجتناب‌ناپذیر این است که پرداخت ۳۵ میلیون پوند برای کارول که تنها شش گل در لیگ برتر طی سه سال در آنفیلد به ثمر رساند، چیزی بیش از هدر دادن پول کلان نبود.

سول کمپبل: بازیکن آزاد – ناتس کانتی

سول کمپبل به سختی باور می‌کرد که اگر چیزی به نظر خوب می‌رسد، احتمالاً درست است. وقتی در سال ۲۰۰۹ به او پیشنهاد شد پرسودترین قرارداد دوران حرفه‌ای خود (هفته‌ای چهل هزار پوند) برای پیوستن به تیم لیگ دویی ناتس کانتی را بپذیرد، او مردد بود.

سون گوران اریکسون، سرمربی سابق فوتبال، نقش مهمی در متقاعد کردن کمپل داشت و به او گفته بود که صاحبان باشگاه، بودجه کافی برای بردن قدیمی‌ترین باشگاه فوتبال به لیگ برتر را دارند.

با این حال، کمپبل پس از یک بازی متوجه شد که آن‌ها حتی پولی برای پرداخت دستمزد او ندارند، بنابراین او تیم را ترک کرد، با گزارش‌های اولیه که ادعا می‌کرد او به اندازه کافی در شرایط خوبی برای بازی در کانتی قرار ندارد.

با این حال در حقیقت، ملی‌پوش سابق انگلیس از خودش منزجر شده بود و بعداً فاش کرد که به هر آنچه اریکسون و رئیس اجرایی، پیتر ترمبلینگ و مونتو فایننس به او گفته بودند، باور کرده است.

کلودیو کانیگیا: بازیکن آزاد – داندی

طرفداران فوتبال و روزنامه‌نگاران اسکاتلندی فکر کردند که ایوانو بونتی در سپتامبر ۲۰۰۰ گفت: هدف من آوردن کلودیو کانیگیا به دنز پارک است.

با این حال، چند هفته بعد، سرمربی داندی به هدف خود رسید و با یکی از ستاره‌های جام جهانی ۱۹۹۰ قراردادی کوتاه مدت امضا کرد.

این مهاجم در روز رونمایی اعلام کرد: قصد دارم برای باشگاه عملکرد خوبی داشته باشم و امیدوارم بتوانم ایمانی که آن‌ها به من نشان دادند را جبران کنم.

درواقع کانیگیا به قدری خوب عمل کرد که او به غول لیگ برتر اسکاتلند یعنی گلاسکو رنجرز رفت و با آن‌ها پنج جام را به دست آورد.

بابی چارلتون: بازیکن آزاد – واترفورد یونایتد

بابی چارلتون، اسطوره منچستریونایتد و انگلیس، با نخستین شغل خود در مدیریت، در پرستون نورث اند که در شرایط سختی به پایان رسید، تصمیم گرفت دوران بازی خود را از سر بگیرد.

در حالی که این تا حدودی تعجب‌آور بود، با توجه به اینکه او در آن زمان ۳۸ سال سن داشت، موضوع واقعاً تکان‌دهنده این بود این که چارلتون برای انجام این کار در لیگ ایرلند با واترفورد، یونایتد به میادین بازگشت.

برنده جام جهانی با وجود سنش، هر بار که پا به زمین می‌گذاشت، همه را تحت تأثیر قرار می‌داد اما چارلتون تنها با انجام چهار بازی برای این باشگاه ایرلندی، ناگهان ترجیح داد به انگلیس برگردد.

ادگار داویدز: بازیکن آزاد – بارنت

ادگار دیویدز در طول دوران طولانی و درخشان خود برای برخی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال جهان، به میدان رفت. در سال ۲۰۱۲، او در بارنت به عنوان بازیکن-مربی، حضور پیدا کرد.

ملی‌پوش سابق هلندی نزدیک به دو سال بدون تیم بود اما از زمان جدایی از کریستال پالاس در سال ۲۰۱۰ در لندن زندگی می‌کرد.

کار او در بارنت اگر نگوییم پرحادثه، اما چیز آن‌چنان خاصی هم نداشت. کارت‌های زرد و قرمز متعددی دریافت می‌کرد، در حالی که وقتی معلوم شد او در بازی‌های خارج از خانه که نیاز به یک شب اقامت دارد، شرکت نخواهد کرد، مخالفت‌ها با او شروع شد.

او همچنین برای فصل ۱۴-۲۰۱۳ پیراهن شماره ۱ را بر تن کرد. او با افتخار اعلام کرد: می‌خواهم این روند را شروع کنم.

در یک مقطع او حتی مربی تیم بارنت راضی کرد تا ۳۶ هوادار را که اتوبوسشان خراب شده بود، سوار اتوبوس تیم کند تا بتوانند آن‌ها را به یک ایستگاه خدمات مناسب برساند.

درنهایت یکی از عجیب‌ترین و شگفت‌انگیزترین بازیکنان دوران در ژانویه ۲۰۱۴ از فوتبال خداحافظی کرد.

علی دیا: بازیکن آزاد – ساوتهمپتون

در نوامبر ۱۹۹۶، گرام سونس، سرمربی ساوتهمپتون، تماس تلفنی از مردی دریافت کرد که مدعی بود جورج وه آ، برنده توپ طلا است، که به این اسکاتلندی توصیه کرد با پسر عمویش، علی دیا قرارداد امضا کند. به طور باورنکردنی، سونس با آن مهاجم ناشناس تماس گرفت و کار را پیش برد.

دیا قرار بود اولین بازی خود را در یک بازی تیم دوم آن باشگاه مقابل آرسنال انجام دهد اما به دلیل آب‌گرفتگی زمین مسابقه، به تعویق افتاد. در نتیجه، سونس تصمیم گرفت تا دیا را در بازی لیگ برتر مقابل لیدز در ۲۳ نوامبر ۱۹۹۶ به عنوان بازیکن تعویضی به زمین آورد که البته شرایط برای او خوب پیش نرفت.

متیو لو تیسیه، اسطوره ساوتهمپتون می‌گوید: «او مثل بامبی روی یخ دور زمین می‌دوید. تماشای آن بسیار شرم‌آور بود.

دیا، ۱۴ روز پس از قراردادش با آن باشگاه، آزاد شد و بعداً مشخص شد که این مرد سنگالی مطلقاً هیچ ارتباطی با وه آ ندارد، و آن تماس از سمت وه آ، توسط یکی از دوستان دیا به طرز “شگفت‌انگیزی” جعلی بود.

سسک فابرگاس: بازیکن آزاد – کومو

با توجه به اینکه دنیس وایز، اسطوره آبی‌ها، مدیرعامل تیم ایتالیایی است، آشکارا ارتباط او با چلسی در انتقال شوک‌برانگیز سسک فابرگاس به کومو نقش داشت.

این بازیکن اسپانیایی که در حال پشت سر گذاشتن یک دوره سخت ناشی از آسیب‌دیدگی در موناکو است، قرار است سهامدار باشگاه شود، در حالی که مکان‌های زیباتری در دنیا برای زندگی وجود ندارد. در واقع، تصادفی نیست که بسیاری از بازیکنان آث‌میلان و اینتر ویلاهایی در اطراف لاگو دی کومو خریداری کرده‌اند.

با این حال، این معامله همچنان دنیای فوتبال را کاملاً غافلگیر و متحیر کرده است. هافبک سابق آرسنال و چلسی مطمئناً می‌توانست با نقل مکان به جاهای دیگر، پول بیشتری به دست بیاورد، اما به وضوح با چشم‌انداز تلاش برای تضمین بازگشت تیم کومو به سری آ برای اولین بار از سال ۲۰۰۳، در این باره متقاعد شده است.

این مرد ۳۵ ساله توضیح داد: من فقط می‌خواستم به پروژه‌ای بپیوندم که مرا هیجان زده کرد. من به پول اهمیت نمی‌دادم. دنیس، قانع‌کننده‌ترین [مدیر باشگاه بود که با آنها صحبت کردم] من آینده بلندمدتی را برای این باشگاه می‌بینم.

جولین فوبر: وستهام – رئال مادرید

توماس گراویسن بدون شک یک خرید عجیب بود اما عجیب‌ترین خرید تاریخ رئال مادرید بدون شک خرید جولین فوبر بود.

در واقع، زمانی که لوس بلانکوس درست قبل از بسته شدن پنجره نقل و انتقالات ژانویه ۲۰۰۹، وینگر و مدافع کناری را به صورت قرضی از وستهام گرفت، کل دنیای فوتبال شگفت زده شد.

گزینه‌ای برای خرید در قرارداد گنجانده شده بود، اما هرگز مورد استفاده قرار نگرفت، به ویژه به این دلیل که فوبر یک جلسه تمرینی را از دست داد زیرا به اشتباه فکر می‌کرد روز تعطیل است، البته به این واقعیت اشاره نکنیم که او همچنین به نظر می‌رسید که در طول بازی مقابل ویارئال، روی نیمکت خوابش برده بود.

مرد فرانسوی این کار را تکذیب کرد: «روی نیمکت نخوابیدم. من تخت را به نیکمت ترجیح می‌دهم.»

العسدی قذافی: بازیکن آزاد – پروجا

جی بوتروید زمانی در مورد السعدی قذافی گفت: پدر او آشکارا یک ظالم است و از ترس به هموطنان خود زور می‌گفت اما العسدی هرگز اینطور نبود. او همیشه خوشرو و مؤدب بود.

با این حال، حتی بوتروید اعتراف کرد که مردی که هزینه ماه عسل او را پرداخت کرده است بهترین فوتبالیست نبود. با وجود این، قذافی در کنار بوتروید، یکی از خریدهای جدید پروجا برای فصل ۰۴-۲۰۰۳ بود.

البته، این یک حرکت کاملاً سیاسی بود، زیرا سیلویو برلوسکونی، نامزد انتخاباتی نخست وزیر وقت ایتالیا (و مالک میلان) به رئیس باشگاه اومبریایی، لوسیانو گائوچی گفت که قرارداد با پسر سرهنگ معمر قذافی برای رابطه ایتالیا با کشور لیبی، خوب است.

السعدی که قبلاً زمان خود را صرف بازی در کشورش کرده بود، از تجربیات ورزشکاران مشهور مانند دیگو مارادونا و بن جانسون استفاده کرد تا به او کمک کنند تا برای سختی‌های موجود در سری آ آماده شود، بنابراین زمانی که تست ناندرولون او قبل از آن مثبت شد، بسیار شوکه شد. او حتی یک بار هم در لیگ به میدان رفته بود.

شایان ذکر است او از محرومیت خود بازگشت تا با تأخیر قبل از پایان فصل، اولین بازی خود را در برابر یوونتوس انجام دهد و حتی ۱۱ دقیقه دیگر هم مقابل اودینزه بازی کرد تا اینکه در نهایت از رؤیای خود برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست خوب، پس از یک بازی و حضور کوتاه و به همان اندازه ناموفق با سمپدوریا، دست کشید.

ویکتور والدز: منچستریونایتد – استاندارد لیژ

پس از اینکه ویکتور والدز تصمیم گرفت از بارسلونا جدا شود، چیزهای زیادی برای ویکتور والدز اتفاق نیفتاد. قهرمان سه باره لیگ قهرمانان اروپا، در پایان آخرین فصل حضورش در نیوکمپ در فصل ۲۰۱۳-۲۰۱۴ دچار آسیب دیدگی رباط شد که باعث شد موناکو از توافق برای جذب این دروازبان، سر باز زند.

منچستریونایتد در نهایت به نجات او آمد، اما والدز به سرعت با لوئیس فن خال، سرمربی وقت، اختلاف پیدا کرد و ناامیدانه در پی بدست آوردن زمان برای بازی بود، او در ژانویه ۲۰۱۶ به صورت قرضی به استاندارد لیژ پیوست.

برای مردی که تنها دو سال قبلش در نیوکمپ مقابل ۹۰۰۰۰ تماشاگر بازی می‌کرد و با وجود اینکه جام بلژیک را به دست آورد، این سرنوشت بسیار ناخوشایند بود، اما زمانی که والدز در استاندارد لیژ کمی جا افتاد، بیشتر تحقیر شد، چراکه لیژ تصمیم گرفته بود او را رها کند تا فضا برای بازیکنان جوان‌تر باز شود. او سرانجام در میدلزبورو به کار خود پایان داد.

جاناتان وودگیت: نیوکاسل – رئال مادرید

اینکه چرا رئال مادرید فکر می‌کرد خرید جاناتان وودگیت ایده خوبی است، را همه حدس می‌زنند. درست است، مرد انگلیسی در زمان خود یک مدافع با کیفیت بود، آن روزها مدافعی در سطح او بسیار کم بود، زیرا او همیشه کاملاً آماده بود.

در واقع، او حتی زمانی که رئال در سال ۲۰۰۴ در اوج بود، مصدوم شد، و با این حال پزشکان باشگاه نتوانستند مشکل ران او را به درستی تشخیص دهند و حل کنند که همین موضوع، این مدافع میانی را برای یک سال از شرایط مسابقه دور نگه داشت.

زمانی که سرانجام برای انتخاب در ترکیب، در دسترس بود، وودگیت بدترین اولین بازی تاریخ را تجربه کرد. او بعداً از حضور خود در یک بازی لیگ برتر مقابل اتلتیک بیلبائو به خودش گفت: درسته، تو برگشتی. به آن‌ها نشان بده چه کاری می‌توانی انجام دهی.

اما او یک گل به خودی زد و از بازی اخراج شد. با این وجود، کل استادیوم برنابئو او را تشویق کرد، اما وقتی وودگیت در سال ۲۰۰۶ پس از انجام هشت بازی دیگر در لیگ اسپانیا، به انگلیس بازگردانده شد، هیچ‌کس از رفتن او ناراحت نبود.