جام جهانی 2006 آشتی دوباره ایتالیایی ها با جام جهانی 

تیم ملی ایتالیا توانست در خاک آلمان برای چهارمین بار قهرمان جام جهانی شود.

جام جهانی 2006 آشتی دوباره ایتالیایی ها با جام جهانی

به گزارش ورزشی، آلمان در ژوییه سال ۲۰۰۰ در زوریخ از بین چهار نامزد، به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۰۶ انتخاب شد. آفریقای جنوبی، انگلیس و مراکش سه نامزد دیگر برگزاری این مسابقات بودند، اگر چه برزیل نیز سه روز قبل از شروع رای‌گیری از پیشنهاد خود انصراف داده بود. سه مرحله رای‌گیری انجام شد و در هر مرحله کشوری که کمترین رای را آورده بود، کنار رفت تا سرانجام آلمان با کسب بیشترین آرا نسبت به آفریقای جنوبی، امتیاز میزبانی را به دست آورد. مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ را می توان یکی از پربیننده‌ترین جام‌ها دانست، به طوری که بازی فینال را یک میلیارد و ۷۱۵ میلیون نفر در سراسر جهان تماشا کردند.

همچنین ۱۲ ورزشگاه در ۱۲ شهر برلین، دورتموند، فرانکفورت، گلزن‌کرشن، هامبورگ، هانوفر، کایزرسلاترن، کلن، لایپزیگ، مونیخ، نورنبرگ، اشتوتگارت آلمان برای میزبانی جام جهانی انتخاب شده‌ بودند.

** چهارمین قهرمانی ایتالیا

تیم همیشه مدعی ایتالیا با شکست فرانسه در ضربات پنالتی برای چهارمین بار جام قهرمانی را به خانه برد. بازی فینال بعد از این که با تساوی ۱ بر ۱ در وقت قانونی تمام شد، در ضربات پنالتی با نتیجه ۵ بر ۳ به سود لاجوردی‌پوشان خاتمه یافت. البته آلمان هم زیاد ناکام نماند و سوم شد تا مردم این سرزمین را غرق در جشن و شادمانی کند. آلمان در دیدار رده بندی پرتغال را ۳ بر ۱ در هم کوبید.

** یک مهمان تازه وارد

آنگولا برای نخستین بار در تاریخ فوتبال این کشور راهی جام جهانی شد و با ایران، مکزیک و پرتغال هم‌گروه شد. نخستین حضور «بزهای کوهی سیاه» در جام جهانی، جشن‌های زیادی را در این کشور به راه انداخت. این کشور پیش‌تر جزو مستعمره‌های پرتغال به شمار می‌رفت و در جام جهانی با پرتغال هم‌گروه شد. پیش از جام جهانی ۲۰۰۶، بزرگ‌ترین موفقیت ورزشی آنها قهرمانی در مسابقات جوانان قاره سیاه و در پی آن شرکت در جام جهانی جوانان در آرژانتین در سال ۲۰۰۱ بود.

جام جهانی ۲۰۰۶ غرور ملی از دست رفته ژرمن ‌ها را بازگرداند. آلمان در دیدار اول ۴ بر ۲ کاستاریکا را برد تا این مسابقه پر گل‌ترین بازی افتتاحیه تاریخ جام‌های جهانی شود. میزبان در نهایت با سه پیروزی به دور بعد راه یافت و اکوادور هم دوم شد. کاستاریکا در این مرحله حتی یک امتیاز هم کسب نکرد.

انگلیس فاتح گروه دوم شد اما آمار نشان نمی‌دهد آنها چقدر سختی کشیدند تا به این موفقیت برسند. ترینیداد و توباگو با درخشش خود، انگلیس را تا دقیقه ۸۳ متوقف کرده بود اما سرانجام “پیتر کراوچ” سانتر دیوید بکام را به گل تبدیل کرد. سوئد هم از یاران “اسون گوران اریکسون” یک تساوی ۲ بر ۲ گرفت تا دوم شود.

آرژانتین و هلند هم خوش درخشیدند و هر دو بازی اول خود را بردند. صربستان و مونته‌نگرو هم آخرین جام جهانی خود، پیش از تجزیه را تجربه کرد. آنها یک شکست تحقیرآمیز شش بر صفر مقابل آرژانتین را تجربه کردند و آخر شدند.

مکزیک یکی از دو تیمی بود که با چهار امتیاز به دور بعد رسید. پیروزی روز نخست مقابل ایران و تساوی بدون گل مقابل آنگولا برای آنها کافی بود. پرتغال در این گروه به آسانی صدرنشین شد.

صعود غنا از گروهی که شامل چک، ایتالیا و آمریکا بود، از شگفتی های این جام بود. آمریکایی‌ها که چهار سال قبل به یک ‌چهارم نهایی رسیده بودند تنها یک امتیاز کسب کردند که در بازی خشونت‌آمیز مقابل ایتالیا حاصل شد. دانیله ده‌روسی به دلیل خطا در این بازی چهار جلسه محروم شد اما ایتالیا در نهایت صدرنشینی گروه را به دست آورد.

استرالیا که پس از ۳۲ سال به جام جهانی برگشته بود تبدیل به اولین تیم قاره اقیانوسیه شد که به دور دوم صعود می‌کند.

اسپانیا جام را با در هم کوبیدن اوکراین با نتیجه ۴ بر صفر آغاز کرد و با سه برد به دور بعد رسید. اوکراینی‌ها توانستند شکست را فراموش کنند و با برد مقابل تونس و عربستان سعودی به مرحله حذفی راه یابند.

در دور دوم ایتالیا با یک پنالتی جنجالی که “فابیو گروسو” در آخرین ثانیه‌های بازی مقابل استرالیا به دست آورد پیروز شد و سپس اوکراین را از پیش رو برداشت.

آلمان پس از برد مقابل سوئد، بازی پر تنشی مقابل آرژانتین انجام داد. “خوزه پکرمن” سرمربی آرژانتین پس از آن که تیمش یک بر صفر پیش افتاد، “خوان رومن ریکلمه” را از بازی بیرون کشید تا برتری شکننده‌اش را حفظ کند اما میروسلاو کلوزه ۱۰ دقیقه مانده به پایان بازی گل زد و میزبان در ضربات پنالتی پیروز شد.

پرتغال بهترین بازی تورنمنت را مقابل هلند در دور یک‌ هشتم نهایی انجام داد و سپس انگلیس را در یک‌ چهارم نهایی در ضربات پنالتی برد.

در نیمه نهایی دو گل در وقت اضافی باعث شد ایتالیایی‌ها به فینال برسند. گروسو بار دیگر قهرمان ایتالیا بود که گل بسیار حیاتی به آلمان را زد و همچنین بازیکنان کهنه ‌کار فرانسه که جور تصمیمات عجیب و غریب “ریموند دومنک،” سرمربی خرافاتی تیم را می‌کشیدند، تیمشان را مقابل پرتغال به پیروزی رساندند. پنالتی زیدان برای برد آنها در این بازی کافی بود.

** ستاره‌ای که اخراج شد

در فینال، تیم های فرانسه و ایتالیا به تساوی ۱ بر ۱ رسیدند و بازی به وقت اضافی کشید. در اوج حساسیت، زیدان با سر به سینه “مارکو ماتراتزی” مدافع ایتالیا کوبید تا در آخرین مسابقه رسمی خود با کارت قرمز مستقیم اخراج شود. دیوید ترزگه یک پنالتی حساس را از دست داد و گروسو آخرین پنالتی ایتالیا را گل کرد تا تیمش قهرمان شود.

** تلخ و شیرین‌های جام

بعضی می‌گویند فابیو گروسو مقابل استرالیا خود را به زمین زد تا داور پنالتی بگیرد اما این مدافع کناری هرگاه که ایتالیا نیاز به کمک داشت به داد این تیم رسیده است.

میروسلاو کلوزه پنج گل زد و بهترین گلزن جام شد تا آلمانی‌ها به رتبه سوم برسند. تیم “یورگن کلینزمن” در طول جام نمایش‌هایی دیدنی و درخشانی داشت.

رونالدوی برزیلی با سه گلی که در این جام زد، با ۱۵ گل به بهترین گلزن تاریخ جام جهانی تبدیل شد.

* فینال

ایتالیا یک (۵) – فرانسه یک (۳)

ماتراتزی برای ایتالیا، زیدان برای فرانسه

** بهترین گلزن جام هجدهم

میروسلاو کلوزه (آلمان) ۵ گل

** برترین‌های جام

قهرمان: ایتالیا

نایب قهرمان: فرانسه

سوم: آلمان

چهارم: پرتغال

** برنده توپ طلایی: زین الدین زیدان (فرانسه)

** برنده کفش طلایی: میروسلاو کلوزه (آلمان)

** برنده جایزه یاشین برای بهترین دروازه‌بان: جان‌لوییجی بوفون (ایتالیا)

** برنده جایزه بهترین بازیکن جوان: لوکاس پودولسکی (آلمان)

** برنده جایزه بازی جوانمردانه: اسپانیا و برزیل