خاطره جالب کربکندی دروازه بان قدیمی تیم ملی
اولین حضور ایران در جام های جهانی، سال ۱۹۷۸ بود که در کشور آرژانتین برگزار می شد.
ورزشی: وقتی ایران در پلی آف ۱۹۷۴ مغلوب بی‌تجربگی شد و بلیت سقوط به آلمان را تقدیم استرالیا کرد درسی بزرگ گرفت و در این دوره با اقتدار صعود کرد. آن زمان جام جهانی با حضور ۱۶ تیم برتر دنیا برگزار می‌شد و سهمیه دو قاره آسیا و اقیانوسیه تنها یک بلیت بود. فاصله فوتبال ایران طی ۱۰ سال با سایر تیم‌های آسیا به حدی زیاد شده بود که حالا به دنبال رقابت با قدرت‌های جهانی بود. فاتح سه دوره متوالی جام ملت‌ها، قهرمان بازی‌های آسیایی و نماینده قاره در دو المپیک متوالی در هر دو مرحله اول و دوم مسابقات انتخابی جام جهانی بدون نیاز به امتیازات بازی آخر صعود خود را قطعی کرد. ایران در نخستین تجربه جام جهانی خود با تیم‌های هلند، اسکاتلند و پرو همگروه شد.
بازیکنان ایران در جام جهانی هم اسیر بی‌تجربگی شده و مقابل بازیکنان نامدار آن زمان از کمبود اعتمادبه‌نفس ضربه خوردند. در مسابقه اول با سه گل مغلوب هلند شدیم، نایب قهرمان دوره قبل که در همین دوره نیز به فینال رسید و مثل چهار سال پیش به میزبان باخت. در بازی دوم با اسکاتلند ۱-۱ مساوی کردیم و زننده هر دو گل ایرانی‌ها بودند! در دیدار سوم نیز که برای صعود هجومی بازی کردیم ۴-۱ مغلوب پرو و ستاره بزرگش کوبیاس معروف شدیم.
ایران در نخستین تجربه از سه بازی تنها یک امتیاز گرفت، ۸ گل خورد که سه‌تای آن از نقطه پنالتی بود و یکی هم گل به‌خودی و البته دو گل هم زد؛ توسط حسن روشن و ایرج دانایی‌فر. یکی از بازیکنانی که درآن دوره همراه تیم ملی مسافر جام جهانی شد، رسول کربکندی گلر بلند بالای اصفهانی بود.
کربکندی در خصوص آن دوره از مسابقات خاطره جالبی تعریف کرد که شنیدن آن خالی از لطف نیست: ” علی آقا پروین در آن دوره از مسابقات جام جهانی کاپیتان تیم ایران بود. او بسیار انسان مهربان، رفیق باز و خوش روحیه ای است که آن زمان هم برخی اوقات در اتاق کاپیتان جمع می شدیم. در زمان هایی که تمرین یا بازی نداشتیم و در حال استراحت بودیم گاهی نزد علی آقا می رفتیم، بازی های گروهی انجام داده و سرگرم می شدیم و… جالب اینجاست یک بازیکن جوانی هم با ما بود که بعدها بازیکن و حتی ستاره پرسپولیس شد. علی آقا در حین بازی های گروهی و دورهمی بچه ها مرتب به آن جوان دستور می داد که چای بیاور، آب بیاور، تخمه بیاور و… و یک روز من پرسیدم که علی آقا چرا این قدر به این بنده خدا فرمان می دهید؟ پروین هم که اصولا آدم شوخ طبع و خوش مشربی بود جواب داد که فلانی، این پسر جوان جنم دارد و مطمئن هستم در آینده پرسپولیسی خواهد شد. بر همین اساس از الان به او دستور می دهم که یاد بگیرد و فراموش نکند وقتی به پرسپولیس آمد بداند از چه کسی دستور و فرمان بگیرد!”