یحیی گل‌محمدی در دوره حضورش در پرسپولیس نتایجی فوق‌العاده گرفت. با رفتن او، گزینه‌های سرمربیگری پرسپولیس هر روز بالا و پایین می‌شوند. در این پست می‌خواهیم نگاهی سریع بر گزینه‌های جانشینی یحیی روی نیمکت پرسپولیس بپردازیم.
گزینه‌های سرمربیگری پرسپولیس
به گزارش «ورزشی»، اینکه چرا باشگاه پرسپولیس برای جانشینی گل‌محمدی خیلی سریع از گزینه‌های داخلی عبور می‌کند برای تمام اعضای سابق این تیم و هواداران می‌تواند کمی عجیب است.
در شرایطی که پس از برانکو و کالدرون، یحیی گل‌محمدی یک مربی داخلی موفق برای پرسپولیس بود و جام‌های بسیاری کسب کرد، ولی اکنون این باشگاه هیچ تمایلی نسبت به گزینه‌های داخلی ندارد.
یکی از مدیران باشگاه پرسپولیس پس از قطعی شدن استعفای یحیی گل‌محمدی و برنگشتنش می‌گفت متأسفانه میان پیشکسوتان مربی‌ای که دارای شرایط سرمربیگری در مقطع کنونی باشد، نداریم. بعید است که گزینه داخلی داشته باشیم. ولی اگر افشین قطبی را گزینه خارجی حساب کنیم پرسپولیس چند گزینه‌ی مناسب داخلی نیز دارد.
در پرسپولیس تعداد زیادی از پیشکسوتان بعد از حضور ناگهانی در کادر فنی تیم اصلی به یک باره از مربیگری کنار رفتند. حتی آنهایی که می‌خواستند مراحل پیشرفت را یک به یک طی کنند، اصلا فرصت عرض اندام نیافتند.
پیشکسوتان پرسپولیس که در مربیگری موفق نشدند
از بین بسیاری از پیشکسوتان دهه‌های مختلف که مربی شدند بسیاری در سطوح پایه به کار خود ادامه دادند یا مدرسه فوتبال تاسیس کردند. ضیا عربشاهی یکی از برجسته‌ترین پیشکسوتان در دهه 60 پرسپولیس همیشه می‌گوید بالاترین مدرک مربیگری را دارد. اما بجز حضوری کوتاه، مربیگری نکرده است. پیشکسوتانی مثل رحیم یوسفی، مرتضی فنونی‌زاده، سعید نعیم‌آبادی، منوچهر عبدالله‌نژاد، محمود کلهر، محمد برزگر و … از ستاره‌های دهه 60 و 70 فقط در تیم‌های پایه باشگاه مربیگری کرده‌اند.
بهزاد داداش‌زاده در فوتبال ساحلی، و محمود شافعی حالا در فوتبال ترکیه است. اسماعیل حلالی در تیم‌های پایه و لیگ‌های دسته پایین حضور داشته است. جمشید شاه‌محمدی و مرتضی کرمانی‌مقدم نیز صرفا در تیم های دسته پایین و پایه فعالیت کرده اند. اما از میان این همه چهره‌ای که در باشگاه پرسپولیس به عنوان مربی کارشان را آغاز کردند هیچ‌کدام نتوانستند در مربیگری موفق شوند تا بتوانند اکنون گزینه مربیگری شوند. اما با همه اینها، باز هم گزینه‌های داخلی شایسته‌ای برای مربیگری وجود دارد.
از بین این همه بازیکن نام‌دار باشگاه پرسپولیس آنهایی که مربی شدند یا در سطح پایه و مدرسه فوتبال ماندند یا به دستیاری در تیم‌های لیگ پایین‌تر اکتفا کردند. نه باشگاه خودشان پشت‌شان بود نه جریان حامی پیدا کردند که آن‌ها را تا سطوح بالا حمایت کند. آنهایی هم که سرمربی شدند و رزومه‌ای دست و پا کردند، جایگاه بالایی میان هواداران نیافتند. تنها سه چهارمربی توانستند در این کورس به نقاط قابل توجهی برسند. البته همین نفرات هم کم افرادی نیستند. از علی دایی و مهدی مهدوی‌کیا تا مهدی تارتار و حتی مجتبی حسینی و حسین عبدی و وحید هاشمیان و حتی محمد ربیعی.
چرا نمی‌توان روی این مربیان داخلی حساب کرد؟
ظاهراً نگاه باشگاه و مدیرانش به‌خصوص در سال‌های اخیر بیشتر به شبکه‌های اجتماعی دوخته شده و برخی مدیران حتی ناخودآگاه چشم به حرف‌ها و نظارت فضای مجازی دوخته‌اند. اینکه گفته می‌شود گزینه‌ای میان مربیان داخلی نداریم و فقط دنبال مربی خارجی هستیم ناشی از همین دید و راضی نگه داشتن هواداران است تا موجب نارضایتی هواداران نشود. درحالی‌که سرمربی مستعفی، گل‌محمدی در کارنامه کاری در حد عالی نمایش داده است.
اگر میل باشگاه به استخدام یک مربی خارجی است، بحث جدایی است. اما چرا کار چهره‌ها و افتخارات پرسپولیس را باید خراب کرد؟