طبق گزارش ورزشی کارلو آنچلوتی در پایان فصل 24-2023 مربی تیم ملی برزیل خواهد شد و در تاریخ فوتبال بعضا شرایط تیم‌ها با مربیانی که تاریخ انقضای مشخصی دارند، خوب پیش نرفته است.
در ماه‌های اخیر رسانه‌ها برزیلی ادعا کرده بودند که فدراسیون فوتبال برزیل برای کارلو آنچلوتی تا سال بعد صبر خواهد کرد و این بخشی از توافق دو طرف محسوب می‌شود. آنچلوتی خود در واکنش به اخبار حضورش در تیم ملی برزیل بارها گفته بود که فصل 24-2023 مربی رئال خواهد بود، مگر اینکه مدیران رئال او را برکنار کنند. اتفاقی که رخ نداد. با این حال هفته پیش فدراسیون فوتبال برزیل اعلام کرد که کارلو آنچلوتی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی برزیل منصوب شده است.
نفس های مورینیو پشت سر آنجلوتی
او ابتدا قرارداد خود را با رئال مادرید به پایان خواهد رساند و در ژوئن 2024 برای کوپا آمه‌ریکا به “سلسائو” خواهد پیوست.
برزیلی‌ها سخت مشتاق بودند که با کارلتو از همین امسال شروع کنند و او بتواند تیم را برای کوپا آمه‌ریکا 2024 به خوبی مهیا کند، ولی مربی ایتالیایی روی عهد خود به رئال ماند و به برزیلی‌ها گفت که قراردادش را با رئال به اتمام خواهد رساند و اگر او را می‌خواهند، تا پایان فصل صبر کنند.
تصمیم کارلتو برای ماندن در رئال البته که یک تصمیم ریسکی است. از همین حالا مشخص است که او در پایان فصل باشگاه را ترک خواهد کرد و این می‌تواند خطرناک باشد.
تصور کنید رئال در زمستان شانس قهرمانی در لیگ قهرمانان و شاید لالیگا را از دست داده باشد، تیم قطعا دچار تنش و بحران خواهد بود و اینجا همه کارلتو را مقصر خواهند دانست. احتمال دودستگی در رختکن و بی‌توجهی برخی نیمکت‌نشینان به دستورات آنچلوتی در طول فصل و کم شدن اعتماد بازیکنان به او را می‌توان متصور بود. همه اینها احتمالات هستند اما در تاریخ فوتبال موارد این‌چنینی در مورد مربیانی که آینده‌شان از قبل مشخص بوده، وجود داشته است.
راه دور نرویم. در فصل 13-2012 رئال مادرید برای سومین سال متوالی کار را با ژوزه مورینیو شروع کرد. رئال در فصل 12-2011 فصل را با قهرمانی و کسب 100 امتیاز تمام کرده بود و به سلطه سه ساله بارسای پپ پایان داد. رئال همچنان شانس مسلم قهرمانی بود ولی پس از گذشت سه ماه از فصل، با اوج گرفتن تنش و حاشیه بین مورینیو و رسانه‌ها و مهمتر از همه چند بازیکن بزرگ تیم مثل رونالدو، کاسیاس و سرخیو راموس، مشخص شد که مربی پرتغالی قراردادش تمدید نخواهد شد و در پایان فصل تیم را ترک خواهد کرد.
رئال در همان زمستان شانس قهرمانی لالیگا را از دست داد، ولی در لیگ قهرمانان به هر زحمتی بود تا نیمه نهایی صعود کرد و در کوپا دل ری به فینال راه یافت. رئال در لیگ قهرمانان برابر دورتموند حذف شد و در فینال کوپا دل ری که بازی خداحافظی مورینیو بود، در خانه به اتلتیکو باختند.
روزهای منتهی به فینال کوپا دل ری، تنش در رختکن رئال به اوج رسیده بود و دیگر کسی به مورینیو اعتماد نداشت. حتی روی سکوهای برنابئو نیز دو دستگی ایجاد شده بود. شکست برابر رقیب همشهری که پایانی بود بر شکست‌ناپذیری طولانی رئال برابر اتلتیکو، بدترین پایان ممکن برای آقای خاص و رئال بود.
این اتفاق در بارسا هم قبلا رخ داده است. برخی از بازیکنان بارسا در فصل چهارم حضور پپ گواردیولا احساس کردند که این آخرین فصل او است و عملکرد و بازدهی‌شان به وضوح کاهش پیدا کرد. برخی از آنها دیگر به نیازهای پپ مثل گذشته پاسخ نمی‌دادند. در فصل 12-2011 بارسلونا قهرمانی را پس از سه سال به رئال واگذار کرد و تنها توانست قهرمان کوپا دل ری شود. در پایان فصل پپ با گفتن اینکه دیگر چیزی برای عرضه به بازیکنان تیمش ندارد، به استراحتی یک ساله رفت، در حالی که از چند ماه قبل مشخص بود که او با بارسلونا ادامه نخواهد داد.
در سال تاتا مارتینو (14-2013)، تیم در ژانویه احساس کرد که او فقط تا ژوئن ماندنی خواهد بود و در نیم فصل دوم قهرمانی را از دست داد. بارسلونا یکی از بهترین شروع‌های تاریخ خودش را ثبت کرده بود و با اختلاف قهرمان زمستانی شد، اما افت عجیب تیم در نیم فصل دوم اجازه داد اتلتیکو خودش را برساند و در هفته پایانی در نوکمپ با تساوی مقابل بارسا جشن قهرمانی بگیرد. بارسا در فینال کوپا دل ری بازی را به رئال باخت و در لیگ قهرمانان نیز زودتر در یک چهارم به دست اتلتیکو حذف شده بود.
در مورد لوئیس انریکه و والورده نیز همین اتفاق تکرار شد. وقتی بازیکنان بو بردند که سال آخرشان خواهد بود، تیم به وضوح افت کرد. در فصل 17-2016 بارسلونا لالیگا را به رئال واگذار کرد. در لیگ قهرمانان با شکست سنگین از یوونتوس در یک چهارم نهایی کنار رفت و تنها قهرمانی کوپا دل ری را جشن گرفت.