چرا فوتبال در مورد حملات تروریستی اسرائیل ساکت است؟در زمان های اخیر ، فوتبال در مواجهه با فاجعه های مختلف جهانی به عنوان بستر همبستگی و همدلی ظاهر شد. از سکوت های دقیقه برای قربانیان زلزله گرفته تا پوشیدن نمادهای وحدت در حین حرکات عدالت نژادی . این ورزش توانایی خود را برای پاسخگویی به رویدادهایی که وجدان جهان را لرزاند ، نشان داد. با این حال ، وقتی صحبت از حملات تروریستی اخیر اسرائیل می شود . که جان حداقل 260 جوان را در طی یک جشنواره موسیقی اختصاص داد. وحدت و عشق ، ادعا می کند ، فوتبال به طرز آشکاری ساکت ماند.
چرا فوتبال در مورد حملات تروریستی اسرائیل ساکت است؟
کمترین چیز
این حذف را گیج کنند. حملات اسرائیل بیانگر یک عمل وحشتناک خشونت علیه افراد بی گناه است که با روحیه صلح جمع می شوند. با توجه به سابقه فوتبال در پاسخ به تراژدی ها با دلسوزی و پشتیبانی ، انتظار می رود پاسخ معنی داری داشته باشد. به عنوان مثال ، پس از قتل عام Bataclan در سال 2015 و بمباران منچستر آرنا در سال 2017 . استادیوم های لیگ برتر با حرکات قدرتمند مانند پخش سرود ملی کشور آسیب دید. پوشیدن نمادی از وحدت به قربانیان ادای احترام کردند.
با این حال
پاسخ به ظلم اخیر توسط حماس در اسرائیل با عدم تحرک مشخص شد. حال حاضر ، هیچ نشانه ای از آنچه که اتحادیه فوتبال (FA) برای تصدیق این وقایع پیش از دوستانه انگلیس علیه استرالیا انجام خواهد داد ، وجود ندارد. در گذشته ، قوس ومبلی در همبستگی با موضوعات جهانی مانند درگیری در اوکراین و حمایت از جامعه LGBT روشن شد. در حالی که این حرکات قابل تحسین است ، آنها باید با پاسخ به حملات اسرائیل مطابقت داشته باشند ، که خواستار نمایش مشابهی از همدلی هستند.
توجه به این نکته حائز اهمیت است
که سازمان های فوتبال در گذشت از پرداختن به مسائل بحث برانگیز دور نشد. به عنوان مثال . اوج جنبش Black Lives Matter ، تیم های لیگ برتر زانو را گرفتند تا تعهد خود را به برابری نژادی نشان دهند و نام بازیکنان با “ماده سیاه زندگی” جایگزین شدند. تیم ملی انگلیس همچنان در حمایت از این دلیل زانو می زند. بنابراین چرا به نظر می رسد فوتبال تمایلی به انجام کاری برای اسرائیل در زمان پریشانی عمیق برای یهودیان در سراسر جهان ندارد؟
ملاحظات عملی
به عنوان دلیل عدم تحرک ذکر شد. سرعتی که وقایع در مرز اسرائیل-گازا آشکار شد ، زمان کمی را برای لیگ برتر فراهم کرد تا در طول بازی های شنبه ترتیبات لجستیکی را برای یک دقیقه سکوت انجام دهد. با این حال ، زمان کافی برای تأیید در بازی های یکشنبه وجود داشت. به عنوان مثال ، هواداران در ورزشگاه امارات ممکن است از این سوال پرسید باشند که چرا هیچ لحظه سکوت برای قربانیان سایر فاجعه ها فقط چند هفته قبل ، هیچ تأییدی از حملات اسرائیل وجود ندارد.
در حالی که نگرانی
در مورد چگونگی دریافت سکوت های اجباری معتبر است ، فوتبال نمی تواند در یک زمان مانند این منفعل بماند. دولت انگلستان و ساختمانهای آن با نمایش پرچم اسرائیل حمایت خود را از اسرائیل نشان داد. فوتبال نباید از بیان بشریت مشترک خودداری کند. لحظه ای برای فوتبال است که نشان دهد که می تواند کار درست را انجام دهد . حتی اگر اوضاع پیچیده و حساس باشد.
در گذشته
فوتبال گاهی اوقات از مباحث بحث برانگیز جلوگیری می کرد ، اما حملات تروریستی اسرائیل نباید یکی از آنها باشد. وقت آن است که فوتبال به این مناسبت برسد ، فاجعه را تصدیق کند و حمایت خود را به قربانیان و خانواده های آنها ارائه دهد. باقی ماندن در حاشیه در چنین لحظه بحرانی فقط گیج کننده نیست. توجیه آن به طور فزاینده ای دشوار است. فوتبال این قدرت را دارد که پیام همبستگی و دلسوزی ارسال کند و از استفاده از آن نباید دریغ کند.