تیم ملی انگلیس

سال هاست که تیم ملی فوتبال انگلیس مایه ناامیدی هوادارانش بوده است. علیرغم سابقه غنی فوتبال، این تیم اغلب برای نمایش در صحنه بین المللی با ناامیدی های مکرر در تورنمنت های بزرگ دچار مشکل شده است. با این حال، در سال‌های اخیر، ثروت این تیم احیا شده است و انگلیس اکنون به‌عنوان یکی از برترین کشورهای فوتبال جهان شناخته می‌شود. در این مقاله، نگاهی دقیق‌تر به سفر تیم ملی فوتبال انگلیس، از مبارزات آن تا تجدید حیات فعلی خواهیم انداخت.

سالهای اولیه: میراث موفقیت

انگلستان دارای تاریخچه طولانی و پر سابقه فوتبال است که به قرن نوزدهم باز می گردد. این کشور با اختراع فوتبال مدرن شناخته می شود و تیم ملی آن یکی از اولین تیم های جهان بود که اولین بازی رسمی خود را در سال 1872 برابر اسکاتلند انجام داد. در سال‌های اولیه، انگلیس بر فوتبال بین‌المللی تسلط داشت، سه قهرمانی از چهار دوره اول مسابقات خانگی را به دست آورد و به نیمه نهایی جام جهانی افتتاحیه در سال 1930 رسید.

با این حال، موفقیت انگلستان ماندگار نشد. این تیم نتوانست جواز حضور در جام جهانی 1950 را کسب کند و علیرغم رسیدن به یک چهارم نهایی در سال 1954، 12 سال دیگر طول کشید تا انگلیس به یک تورنمنت بزرگ راه یابد. در سال 1966، انگلستان میزبان و قهرمان جام جهانی شد، لحظه ای تعیین کننده در تاریخ فوتبال این کشور. با این حال، این آخرین تورنمنت بزرگی خواهد بود که انگلیس برای بیش از نیم قرن برنده می شود.

انتظار طولانی: مجموعه ای از ناامیدی ها

پس از پیروزی در سال 1966، تیم ملی انگلیس وارد دوره طولانی افول شد. علیرغم حضور برخی از بهترین بازیکنان جهان، از جمله بازیکنانی مانند بابی چارلتون، کوین کیگان و گری لاینکر، این تیم بارها نتوانسته در مسابقات بزرگ به میدان برود. تقریباً از دست رفت، مانند شکست نیمه نهایی مقابل آلمان غربی در جام جهانی 1990، اما در مجموع، عملکرد انگلیس ضعیف بود.

نادر در اوایل قرن بیست و یکم، با یک سری ناامیدی که طرفداران را ناامید کرد، به وجود آمد. در جام جهانی 2002 انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی شکست خورد، در حالی که در مسابقات قهرمانی اروپا 2004 نتوانست از مرحله گروهی خارج شود. شانس این تیم در جام جهانی 2006 بهبود نیافت، جایی که آنها دوباره در مرحله یک چهارم نهایی حذف شدند، این بار توسط پرتغال. در سال‌های بعد، ناامیدی‌های بیشتری وجود داشت، از جمله ناکامی در راهیابی به مسابقات قهرمانی اروپا 2008.

تجدید حیات: عصر جدیدی از موفقیت

با وجود این ناکامی ها، نشانه هایی وجود داشت که نشان می داد تیم ملی انگلیس در آستانه تجدید حیات قرار دارد. در سال 2010، این تیم به مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی راه یافت، قبل از شکست مقابل آلمان. چهار سال بعد دوباره به همان مرحله رسیدند و این بار به اروگوئه باختند. با این حال، نشانه هایی وجود داشت که نسل جدیدی از بازیکنان در حال ظهور هستند، به رهبری افرادی مانند هری کین، رحیم استرلینگ و مارکوس راشفورد.

نقطه عطف جام جهانی 2018 روسیه بود. انگلیس به نیمه نهایی رسید، بهترین عملکرد آنها در این مسابقات از سال 1990، قبل از شکست کرواسی. با وجود ناامیدی از دست فینال، این حس وجود داشت که چیزی تغییر کرد. این تیم با هدف و اتحادی که در سال های گذشته وجود نداشت بازی کرده بود و خوش بینی به آینده وجود داشت.

از آن زمان، تیم ملی انگلیس روز به روز پیشرفت کرده است. آنها در لیگ ملت‌های یوفا در سال 2019 قبل از شکست مقابل هلند به نیمه نهایی رسیدند.

سه شیر:

تیم ملی فوتبال انگلیس که با نام سه شیر نیز شناخته می شود، در طول تاریخ خود بازی های خانگی خود را در چندین استادیوم مختلف انجام داد. با این حال، از سال 2007، این تیم دارای یک استادیوم اختصاصی به نام ورزشگاه ومبلی است که مترادف با فوتبال انگلیس شده است.

استادیوم اختصاصی:

استادیوم اصلی ومبلی در سال 1923 ساخت شد و برای بیش از 70 سال خانه فوتبال انگلیس بود. این صحنه برخی از خاطره انگیزترین لحظات تاریخ فوتبال این کشور بود، از جمله فینال جام جهانی 1966، زمانی که انگلیس تنها تورنمنت مهم خود را تا به امروز برد.

با این حال، در آغاز هزاره، استادیوم قدیمی شد و نیاز به بازسازی اساسی داشت. در سال 2000، طرح هایی برای استادیوم جدید ومبلی رونمایی شد که قرار بود در همان محل استادیوم اصلی ساخت شود.

سال 2002 میلادی:

ساخت ورزشگاه جدید در سال 2002 آغاز شد و در سال 2007 به طور رسمی افتتاح شد. ظرفیت این ورزشگاه 90000 نفر است که آن را به بزرگترین ورزشگاه انگلستان و یکی از بزرگترین ورزشگاه های اروپا تبدیل می کند. این استادیوم همچنین یکی از پیشرفته ترین استادیوم های جهان است که دارای امکانات پیشرفته ای برای بازیکنان و هواداران است.

استادیوم جدید ومبلی با هدف فوتبال طراحی شد و به سرعت به خانه معنوی فوتبال انگلیس تبدیل شد. این مکان محل برگزاری همه بازی های خانگی تیم ملی انگلیس و همچنین خانه فینال جام حذفی، فینال جام لیگ فوتبال انگلیس و نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان اروپا است.

این استادیوم همچنین میزبان تعدادی رویداد مهم بین المللی از جمله بازی های المپیک 2012، فینال های لیگ قهرمانان اروپا در سال های 2011 و 2013 و جام جهانی راگبی 2015 بوده است.

ویژگی:

یکی از نمادین ترین ویژگی های این استادیوم، طاق آن است که در طول استادیوم قرار دارد و از کیلومترها دور تا دور آن قابل مشاهده است. قوس فقط یک ویژگی تزئینی نیست. همچنین یک هدف عملی دارد و از سقف جمع شونده استادیوم پشتیبانی می کند.

این استادیوم علاوه بر میزبانی مسابقات فوتبال، برای رویدادهای دیگر از جمله کنسرت، مسابقات بوکس و بازی های فوتبال آمریکایی نیز استفاده می شود. میزبان برخی از بزرگ‌ترین نام‌های موسیقی، از جمله بیانسه، ادل و اد شیران بوده است.

در پایان..

به طور کلی، ورزشگاه ومبلی خانه مناسبی برای تیم ملی فوتبال انگلیس است. این یک مرکز در سطح جهانی است که بهترین‌های فوتبال انگلیس را به نمایش می‌گذارد و صحنه مناسبی را برای برخی از خاطره‌انگیزترین لحظات تاریخ ورزش این کشور فراهم می‌کند.