کسر ۳ امتیاز از استقلال حقیقت دارد؟استقلال یک جنبه اساسی از وجود انسان و جامعه است که به دلیل نقش آن در شکل دادن به فردیت و خودمختاری گرامی داشته می شود. این ارزشی است که عمیقاً در فرهنگ. سیاست و اخلاق ما ریشه دواند. با این حال، در سال های اخیر. بحث های فزاینده ای در مورد اینکه آیا برخی از عوامل. شرایط یا انتخاب ها باید منجر به کسر امتیاز از امتیاز استقلال شوند، وجود داشت. این بحث حول این ایده می چرخد که همه موقعیت ها برابر نیستند و ممکن است مواردی وجود داشته باشد که کاهش استقلال فردی تا حدی موجه باشد.
کسر ۳ امتیاز از استقلال حقیقت دارد؟
طیف استقلال
استقلال یک مفهوم دوتایی نیست. بلکه در یک طیف وجود دارد. در یک انتها، ما استقلال کامل داریم. جایی که یک فرد بر تصمیمات و اقدامات خود استقلال کامل دارد. در انتهای دیگر. ما وابستگی را پیدا می کنیم. جایی که یک فرد برای انتخاب ها و رفاه خود به شدت به دیگران متکی است. اکثر مردم در جایی بین این افراط ها قرار می گیرند و بسته به شرایط. توانایی ها و انتخاب هایشان درجات مختلفی از استقلال را دارند.
برهان استنباط امتیاز
استدلال برای کسر امتیاز از استقلال یک فرد حول این باور است که همه انتخاب ها یا شرایط برای استقلال مساعد نیستند. در اینجا مواردی وجود دارد که طرفداران این ایده استنباط نکات را پیشنهاد می کنند:
اعتیاد: وقتی فردی با اعتیاد دست و پنجه نرم می کند، ممکن است استقلال او به خطر بیفتد. ولع مصرف مواد مخدر یا الکل می تواند بر توانایی آنها در تصمیم گیری منطقی غلبه کند. در چنین مواردی، برخی استدلال می کنند که کاهش موقت استقلال آنها با ارائه توانبخشی و حمایت می تواند یک مداخله دلسوزانه و ضروری باشد.
مسائل مربوط به سلامت روان: اختلالات سلامت روان می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد در تصمیم گیری صحیح تأثیر بگذارد. افسردگی شدید. اضطراب یا سایر بیماری های روانی ممکن است به کمک و حمایت خارجی نیاز داشته باشد. مدافعان کسر امتیاز از استقلال در این موارد استدلال می کنند که مراقبت و کمک لازم را ممکن می سازد.
مسائل حقوقی: زمانی که فردی دست به فعالیت های مجرمانه می زند و به حبس محکوم می شود، بخش قابل توجهی از استقلال خود را از دست می دهد. این به عنوان یک نتیجه عادلانه برای اعمال آنها تلقی می شود و به عنوان وسیله ای برای محافظت از جامعه عمل می کند.
وابستگی وابسته به سن: کودکان و سالمندان اغلب برای رفاه خود به مراقبین وابسته هستند. در این شرایط کاهش استقلال آنها برای اطمینان از ایمنی و کیفیت زندگی آنها قابل قبول و مسئول تلقی می شود.
وابستگی مالی: مشکلات اقتصادی یا بحران مالی نیز می تواند استقلال فرد را محدود کند. هدف برنامه های کمکی دولت و شبکه های ایمنی کاهش موقت تاثیر این شرایط بر استقلال افراد است.
ضد استدلال
در طرف دیگر بحث، کسانی هستند که استدلال می کنند که استقلال باید به عنوان یک حق اساسی و یک جنبه اصلی کرامت انسانی تلقی شود. آنها معتقدند که حتی در موقعیت های چالش برانگیز یا با انتخاب های خاص، افراد نباید امتیازی از استقلال آنها کسر کنند. در عوض، آنها برای ارائه پشتیبانی، آموزش و منابع برای کمک به افراد برای انتخاب بهتر و بازیابی استقلال خود به تدریج استدلال می کنند.
نتیجه
این که آیا کسر 3 امتیاز از استقلال درست است یا خیر، موضوعی پیچیده و بحث برانگیز است. در حالی که استدلال های معتبری برای کاهش استقلال در موقعیت های خاص وجود دارد. ضروری است که این امر با احترام به حقوق و حیثیت فردی متعادل شود. در بسیاری از موارد، تمرکز باید بر ارائه کمک. آموزش و حمایت باشد تا اینکه افراد را به دلیل شرایط یا انتخاب هایشان جریمه کند.