نیوکاسل 1-2 میلان.بازگشت افسانه ای نیوکاسل یونایتد به رده های بالای فوتبال اروپا در یک شب ناامیدکننده در سنت جیمز پارک به اوج رسید. زیرا این تیم با شکست 2-1 مقابل غول ایتالیایی آث میلان متحمل شکست شد . متعاقباً با حرکت به اروپا از لیگ قهرمانان اروپا کنار رفت. عدم قطعیت لیگ با توجه به وقفه نیوکاسل از این رقابت معتبر. این مسابقه مملو از انتظارات و نوستالژی بود – با این حال، نتیجه گیری به طور واضح یادآور مبارزات گذشته بود تا افتخارات جدید.
نیوکاسل 1-2 میلان
در قلب آرزوهای نیوکاسل
طلسم برزیلی آنها، جولینتون، بود که با یک ضربه عالی. موجی از غرش را در سراسر پارک برانگیخت. این گل امید را در بر می گرفت و سرخابی ها را در پرتگاهی از پیشرفت قرار می داد. به خصوص که به روز رسانی های همزمان با پاری سن ژرمن که در بن بست در دورتموند برگزار می شد. سرازیر شد. زمزمه رویاهای مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در فضای تاین ساید پخش شد.
با این حال، با گذشت ثانیه ها. با هافبک آمریکایی کریستین پولیسیچ که گل تساوی را برای میلان به ثمر رساند، تصمیم به پایان رسید. بازی با تنش ضعیفی پیش رفت و هر پیشروی نیوکاسل با یک گل میلانی مقابله می کرد. همانطور که بازی به پایان می رسید، روایتی از «چه می شد اگر» شروع به نوشتن فیلمنامه کرد – در چشم هواداران و پاهای خسته بازیکنانی که با خستگی دست و پنجه نرم می کردند و با مقیاسی که می توانستند دست و پنجه نرم کنند، قابل مشاهده بود.
بازی در دقیقه 84 به ثمر رسید
– نتیجه ای سریع و بی رحمانه برای فیلمنامه که توسط دستان سرنوشت نوشته نشد. بلکه با چکمه های ساموئل چوکوئزه، که با موفقیت حرکت ضدحمله میلان را تبدیل به گل کرد. این گل نه تنها امکان زودگذر یک تساوی یا یک برد در لحظه آخر را از بین نبرد. نیوکاسل را به چهارمین گروه محکوم کرد. ماجراجویی اروپایی آنها محدود شد. درهای لیگ قهرمانان اروپا محکم بسته شد، و حتی تسلیت لیگ اروپا اکنون از دسترس خارج شد.
در حالی که سوت پایان زمین را در آغوش می گرفت. سرخابی ها با واقعیت خود کنار می آمدند – این درک که علیرغم شروعی خوش بینانه و مجموعه ای از شرایط مساعد. فوتبال اروپا می تواند بی وقفه وحشیانه باشد. ادی هاو، کارکنانش. اتهاماتش طرفداران را تصدیق کردند، حرکتی که غرق در قدردانی و همچنین غم و اندوه مشترک بود.
علیرغم نتیجه نهایی
بازی شاهد نمایش های فردی ستودنی بود. به ویژه از جولینتون، بازیکن برتر نیوکاسل. آث میلان که شجره نامه خود را به نمایش گذاشت. عملکردهای ثابتی داشت که ماگنان. توموری و پولیشیچ به دلیل مشارکت خود برجسته بودند. رتبه بندی بازیکنان منعکس کننده یک شب پر از نمایش های خوب. اگر چه غیرقابل تماشا، از هر دو طرف بود.
برای نیوکاسل، این باخت بیش از یک خروج از لیگ قهرمانان اروپا است. این یک بیداری ناگهانی برای واقعیت های خشن فوتبال سطح بالای اروپا است. این حاکی از بازگشت به تابلوی طراحی برای هاو است. اکنون باید فرم داخلی را که آنها را به این مرحله سوق داد.بازیابی کند.
بقیه اروپا ادامه خواهند داد
دیدارهای یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان و لیگ اروپا بدون نیوکاسل برگزار می شود. اما برای طرفداران Tyneside، این سفر – پر از لحظات غرور و ناامیدی نهایی – در قلب ساکن خواهد بود. سرود لیگ قهرمانان اروپا ممکن است در این فصل دوباره در پارک سنت جیمز طنین انداز نشود. اما پژواک جاه طلبی با چشم اندازی برای بازگشت قوی تر و عاقلانه تر – که با عشق به باشگاهشان و تعقیب بی وقفه شب های اروپایی تثبیت شد. باقی خواهد ماند. یک بار دیگر تخیل را تسخیر کنید.