پاس شکر از کروس، رودریگو گرد و غبار را پاک می کند

پاس شکر از کروس، رودریگو گرد و غبار را پاک می کند.رئال مادرید یک بار دیگر نشان داد که چرا آنها را خانواده سلطنتی فوتبال در نظر می گیرند. به خصوص زمانی که در مقابل حریف مورد علاقه خود، اف سی گرانادا قرار می گیرند. آخرین مسابقه پانزدهمین دیدار متوالی لالیگا را رقم زد که در آن لوس بلانکوس پیروز شد و تسلط خود را در این مسابقه خاص بیشتر کرد. با این حال، در این مسابقه اخیر. این جود بلینگهام نبود که تیتر اخبار رئال را ربود. در عوض، این براهیم دیاز و رودریگو بودند که در کانون توجه قرار گرفتند.

پاس شکر از کروس، رودریگو گرد و غبار را پاک می کند

از همان سوت شروع

رئال مادرید قصد تزلزل ناپذیر خود را برای حفظ بردهای خود مقابل گرانادا نشان داد. هواداران برنابئو شاهد یک نمایشگاه تاکتیکی و تکنیکی بودند که نشان دهنده جایگاه تسلیم ناپذیر رئال در فوتبال اسپانیا بود. تونی کروس همیشه قابل اعتماد در خط هافبک نقش بست که توانایی های ارکستراسیون او در بازی سازی رئال نقش اساسی داشت.

کروس که به پاس توانایی بی عیب و نقص خود مشهور است. چیزی را ارائه کرد که طرفداران اکنون با علاقه آن را “Zuckerpass” می نامند – اصطلاحی که از کلمه آلمانی “شکر” به دلیل شیرینی و دقت ارسال هایش ابداع شد. این یکی از پاس‌های تیز لیزری استاد خط میانی بود که دفاع گرانادا را از بین برد و راه را برای گل ابتدایی رئال هموار کرد.

همانطور که اغلب در فوتبال اتفاق می افتد

یک لحظه درخشش می تواند با یک شانس همراه باشد. براهیم دیاز با مشاهده موقعیتی که کروس ایجاد کرد، از موقعیت خود استفاده کرد که علیرغم مهار اولیه، دروازه گرانادا را آسیب پذیر کرد. رودریگو، برزیلی جوان، که حواسش به ریباند بود، از این لحظه استفاده کرد. او با نشان دادن غریزه یک مهاجم. گرد و غبار هر تردیدی را از بین برد و توپ شل را به گل تبدیل کرد و تور گرانادا را موج زد و امید آنها برای مقاومت در برابر حمله رئال متزلزل شد.

این مسابقه، اگرچه یک حلقه برجسته از شوت های بی امان و مالکیت فوق العاده نبود. اما گواهی بر توانایی رئال مادرید در استفاده از فرصت های خود بود. گرانادا، با وجود نتیجه، به راحتی غلت نمی خورد. آن‌ها دفاعی انعطاف‌پذیر انجام دادند و در حملات ضدحمله‌ای نشان دادند که چرا لالیگا هرگز یک نتیجه قطعی نیست.

در پایان

این پیروزی نه تنها سه امتیاز دیگر به مجموع رئال مادرید اضافه می کند. بلکه عمق تیم آنها را نیز نشان می دهد. حتی بدون اینکه قهرمانان مورد انتظار مانند بلینگهام جدول امتیازات را روشن کنند. بازیکنانی مانند دیاز و رودریگو آماده هستند تا نشان خود را بگذارند. تا زمانی که امثال کروس وجود دارند تا “زاکر پاس” را فراهم کنند. نیروهای مهاجم رئال می توانند مطمئن باشند که فرصت ها به دستشان می رسد – و مطمئناً می دانند چگونه از آنها استفاده کنند.

در مورد گرانادا

آنها با تشخیص مواجهه با یک غول‌پیکر، نه فقط در فوتبال اسپانیا. بلکه در کل دنیای فوتبال، آنجا را ترک می‌کنند. آن‌ها به این مسابقه به‌عنوان یک تجربه یادگیری نگاه می‌کنند و با این آگاهی که انعطاف‌پذیری و فرصت‌ها می‌توانند شانس را تغییر دهند. حتی در برابر محبوب‌ترین دشمنان، به بازی‌های آینده دست می‌زنند.

این رویارویی طرفداران

صاحب نظران را به فکر یک سوال وسوسه‌انگیز می‌اندازد – حریفان محبوب رئال مادرید چه زمانی موفق خواهند شد این روند پایدار را مختل کنند؟ تا آن زمان، رئال مادرید همچنان طعم موفقیت های مکرر خود را می چشد. طعمی به شیرینی خود Zuckerpass.